Kínversk kona

Gömul kínversk kona átti tvo leirpotta sem hún hengdi á sitthvorn endan. Á langristöng sem hún bar á öxlum sínum. Á hverjum degi sótti hún vatn langa leið íuppsprettu fjarri heimilinu. Annar potturinn var sprunginn eftir endilöngu og var því aðeins hálffullur þegar heim kom. Hinn potturinn var fullkominn ogskilaði sér alltaf fullur af vatni eftir þessa löngu leið heim að húsinu. Svonagekk þetta í tvo ár, daglega gekk gamla konan með pottana að uppsprettunni og daglega kom hún heim með aðeins einn og hálfan pott af vatni.

Auðvitað var fullkomni potturinn ánægður með sína frammistöðu en sprungnipotturinn skammaðist sín og leið mjög illa þar sem frammistaða hans var aðeinstil hálfs við það sem hann var skapaður til að gera. Eftir tveggja ára vinnutalaði hann til konunnar við uppsprettuna. "Ég skammast mín fyrir frammistöðumína, vegna sprungunnar á hlið minni lekur helmingurinn af vatninu burt áleiðinni heim. Þú ættir að henda mér og fá þér nýjan pott.

,,Gamla konan brosti, "Hefur þú tekið eftir að þín hlið við götuna er blómumskreytt á meðan engin blóm vaxa hinum megin götunnar?

Það er vegna þess að ég hef alltaf vitað af þessum galla þínum og þess vegnasáði ég fræum á þinni hlið götunnar og á hverjum degi þegar við göngum heimvökvar þú blómin mín. Ég hef um árabil getað týnt þessi fallegu blóm og skreyttheimili mitt með þeim. Af því að þú ert eins og þú ert þá hef ég fengið að njótafegurðar blómanna.

Það er eins með okkur manneskjurnar, enginn er gallalaus. En það eru gallarnirog sprungurnar sem gera hvern og einn einstakann. Þess vegna er svo spennandi aðkynnast og eyða ævinni saman. Við þurfum bara að læra að taka hverri manneskjueins og hún er og sjá jákvæðu hliðarnar hjá hvort öðru.