Hann var kallaður "þetta"

.... Það var ekki fyrr en hún lokaði dyrunum og bannaði mér að opna sem mér varð órótt. Inni í lokuðu herberginu breyttist loftið fyrr en varði. Ég lagðist á fjóra fætur út í horn og starði á fötuna. Grá gufumóða þyrlaðist upp í loftið. Þegar ég andaði gufunni að mér hneig ég niður og fór að gubba. Það var eins og hálsinn á mér logaði. Hann varð strax helaumur. Ég fékk tár í augun af stybbunni. Og ég var á nálum út af því að mér tækist ekki að þrífa baðið á tilsettum tíma. Eftir örlitla stund fannst mér ég vera að æla lifur og lungum. Ég vissi að mamma myndi ekki láta undan og opna dyrnar....

.... Stundum fyllti hún bðakerið af vatni. Ef hún var í reglulegu stuði útbjó hún handa mér gasblönduna í baðherberginu. Ef henni leiddist að hafa mig heima sendi hún mig út að leita að slátturvinnu. En fyrst barði hún mig. Nokkrum sinnum hýddi hún mig með hundakeðjunni. Það var voða sárt en ég gnísti bara tönnum og lét mig hafa það. Verst var þó þegar hún barði mig aftan á fótleggina með kústskaptinu. Stundum var ég svo aumur eftir höggin að ég lá á gólfinu og gat varla hreyft mig....

.... Trú mín á Guð tók að dofna. Mér fannst að honum hlyti að vera illa við mig. Hvernig gat annars staðið á því að líf mitt var eins og það var?.....

Ég hef setið stjörf með bókina Hann var kallaður þetta og ekki tók það langan tíma að klára hana. Ég varla gat hætt að lesa svo mikið lá mér á að vita hvernig þetta endaði. Að hugsa til þess að nokkur einasta manneskja geti gert barninu sínu svona hryllilega hluti og að einhver þurfi að ganga í gegnum og alast upp við svona líf er fáránleg. Þetta vekur upp reiði og biturð. Af hverju geta ekki bara allir haft það gott? Hvers vegna eru mörg börn í heiminum sem þurfa að þola ofbeldi á heimilum sínum? Hvers vegna getur það góða ekki sigrað hið illa?