Lífið í sveitinni

Lífið í sveitinni gengur sinn vanagang. Við sofum, vökum, borðum, leikum.... ja svona hér um bil eins og á öðrum heimilum. Í gær var fyrsta tilraun mín gerð til þess að skoða mig aðeins um. Það gekk fínt en ég fann nú þó ekki leikskólann sem ég ætlaði að æfa mig að rata á. En þegar Agnes var búin í skólanum tókum við bara annan rúnt svo núna rata ég alveg örugglega ;)

Einhverra hluta vegna get ég sagt svo lítið núna. Ég veit ekki hvers vegna en hér er kannski minni sem þarf að undrast en í danaveldinu. Hehe já hér er góður matur, fínt fólk og krakkarnir alveg eins og börn eiga að vera. Líklega er því minna sem ég þarf á fá útrás fyrir á veraldarvef tjáninganna. Sennilega verð ég þá að vera duglegri að koma með pælingafærslur. Þegar bloggandinn nær yfirhöndinni á ný vona ég að hér verði eitthvað skemmtielgra að lesa. Ég verð líka að játa að sjálfri finnst mér skemmtilegra að lesa blogg með innihaldi en bara yfirliti yfir daginn. Þetta á jú að reynast skemmtileg lesning. Vonandi hættiði ekki að lesa vegna óheillandi færslna. Einn daginn detta vonandi inn myndir hér á síðuna. Víst verður maður að standa sig í dugnaðinum og taka myndir og koma þeim í tölvuna.

Haldiði ekki að hún mamma mín sé orðin svona líka tæknivædd. Búin að fá sér msn á gamalsaldri, náttúrlega alveg fertug konan, hehe ;) Henni hefur nú alltaf fundist afskaplega spennandi að horfa á tölvuskjáinn minn þegar ég er að tala við einhvern og skilur stundum alls ekki af hverju hún má ekki lesa allt. En jú það er víst ekki í boði, en nú getur hún sjálf pikkað! Núna erum við mamma því í góðu sambandi og skrifum á milli landa um allt og ekkert.

Hér með óska ég eftir bloggandanum sem virðist hafa gleymst heima á Íslandi. Þangað til hann lætur sjá sig kveð ég í bili.