Litla lirfan ljóta

Fyrir nokkurum árum þegar ég horfði fyrst á teiknimyndina Kata, litla lirfan ljóta fannst mér það frekar leiðinleg mynd. En maður á það til að skipta um skoðun. Núna finnst mér þessi mynd miklu betri en mér fannst hún áður. Kannski vegna þess að núna sé ég allt innihaldið. Ólíkt mörgum teiknimyndum þá hefur þessi innihald. Ég sá það ekki fyrst, en ég sé það núna. Innihald sem tengis einmitt einu af áhugamálum mínum. Útliti. Þessi mynd sýnir svolítið vel að það er ekki útlitið sem skiptir máli.
Þarna kemur rosalega falleg maríubjalla. Ánægð með sjálfan sig og gagnrýnin á aðra. Tilkynnir litlu lirfunni að hún sé með því ljótasta í öllum garðinum. Og af því að hún sé bæði feit og ljót og hafi ekki vængi ráði hún engu. Bjallan var ókurteis og leiðinleg. Talaði niður til Kötu og setti mikið út á hana. Litlu lirfunni þykir þetta mjög leiðinlegt, því hún gat víst ekki ráðið útliti sínu. Seinna þegar Kata verður orðin af fallegu fiðrildi kemur bjallan aftur. Þá kemur hún og lýsir hrinfingu sinni og að hún sé örugglega það lang fallegasta í öllum garðinum. Bjallan er kurteis og góð og veit jú ekki að þetta er bara litla ljóta lirfan. En Kata bara brosir og skilur lítið um hvaða fegurð er verið að tala. Hún sem var alltaf svo feit og ljót. En svo sér hún að nú er hún fallegt fiðrildi. Og þess vegna hefur Bjallan allt í einu tekið hana í sátt. Vill allt fyrir hana gera, kemur vel fram og er kurteis og hlýleg.

Þetta sýnir að við eigum ekki að dæma eftir útliti. Lirfan og fiðrildið voru allan tíman sama persónan. Sama innihaldið og sami persónuleiki. Bjallan hins vegar dæmdi Kötu eftir útlitinu. Á meðan henni fannst hún ekki falleg átti að vera í lagi að vera dónaleg en þegar hún sá þetta fallega fiðrildi vildi hún koma vel fram og sýna velvilja. Maður getur lært á þessu. Við getum lært að koma vel fram við alla. Hvort sem þeir eru svartir eða hvítir, ljóshærðir eða dökkhærðir, feitir eða grannir, samkynhneigðir eða gagnkynhneigðir, heilbrigðir eða fatlaðir, kristnir eða múslimar, með mikið sjálfstraust og álit eða ekki.

Lærum að meta náungann. Að finna það góða í öllum, burt séð frá fyrstu hugsun um útlit eða klæðaburð. Við skulum ekki dæma, það er slæmur eiginleiki. Komum vel fram við allt og alla, brosum og reynum að láta gott af okkur leiða.

Það er hættulegt að dæma aðra, ekki svo mjög sakir þess að þér gæti skjátlast heldur af hinu að þú kannt þá að leiða í ljós sannleikann um sjálfan þig. (Filemon)