Fnjóskadalur

Fnjóskadalurinn tók á móti okkur, nýfallinn snjórinn settist á trjágreinarnar. Komið að því að leyfa tímaleysi, letilífi og fjölskyldudögum að taka völdin. Matur, sófaleti, flatmagað í heita pottinum. Talað og já skyndilega vorum við farin að syngja ástarfaðir himinhæða. Af hverju? Jú því bróðirinn á að læra það fyrir fermingarfræðsluna á þriðjudaginn. Skil ekkert í því að við séum ekki búin að stofna fjöslkyldusöngband. Með allt þetta góða fólk meðal vor. Furðulegt, hehe. Laugardagurinn tók á móti okkur og náttfatadagur tók völdin. Hressleikinn og krafturinn brást, máttleysið tók völdin. Líkaminn óvanur fríum og hefur líklega ekkert litist á þessa leti. Laugardagur, sunnudagur, ég geng hægt, rúmið eða sófinn mínir griðarstaðir. Harkaði af mér í kirkju áðan. Stelpurnar í kórnum gullmolar eins og alltaf.

Vinnuvika að hefjast, heilsan vonandi að koma til. Ný verkefni, ný tækifæri. Nýjir dagar, nýjir klukkutímar.

Orkan er búin, betri skrif síðar.

Valborg Rut