Hólavatnsferð

Vont veður. Eigum við að fara? Eða að gefast upp fyrir veðurguðinum og hætta við ferðalagið? Nei ég er nú þrjóskari en það. Á Hólavatn var haldið í leiðindar veðri. Eyjafjörðurinn stóð þó fyrir sínu og í botni fjarðarinns vottaði ekki fyrir illviðri bæjarins. Sveitin tók á móti okkur köld en falleg. Vatnið frosið en inni var nokkuð hlýtt. Hressar stelpur töluðu hver í kapp við aðra, sungu og léku. Hef sjaldan séð jafn skemmtilegan hóp stelpna sem nær jafn vel saman komnar hver úr sinni áttinni. Góð samheldni og liðsheild fannst mér áberandi. Allar svo ólíkar en allar svo frábærar. Ferðin gekk mjög vel og held að allir hafi skemmt sér vel. Vonandi allir bætt einhverju góðu í minningarbankann.

Eftir komu í menningu bæjarins var farið í kaffi til ömmu. Alltaf gaman að hitta fólkið sem er manni mest en maður eyðir kannski þegar upp er staðið of lítlum tíma með. Fór svo í sunnuhlíðina þar sem var skúrað og skrúbbað. Óhreinindi sem safnast hafa upp í leti minni sem þrifnaðardama og vegna heilsuleysis. En get nú hætt að hafa þetta á samviskunni þangað til það verður skítugt næst. Kom svo loksins heim, flakka um netheima en mun bráðlega laga neglurnar mínar fyrir komandi daga.

Án þess að vita hvert ég stefni, á hvað eða hvernig, þá stefni ég hátt.

Lifið sátt við allt og alla....

Valborg Rut