Hvað skiptir mestu máli?

Dag einn var sérfræðingur í tímaskipulagningu að tala fyrir framan hóp viðskiptafræðinema. Til að koma merkingunni almennilega til skila notaði hann sýnikennslu sem nemendurnir gleyma aldrei. Þar sem hann stóð fyrir framan þennan hóp af metnaðarfullu fólki sagði hann: ,,Jæja, þá skulum við hafa próf." Hann tók upp 5 lítra krukku með stóru víðu opi og setti hana á borðið fyrir framan sig. Svo tók hann um það bil 10 hnefastóra steina og varfærnislega kom hann þeim fyrir í krukkunni, einum af öðrum. Þegar krukkan var full og ekki hægt að koma fleiri steinum í hana spurði hann: "Er krukkan full?" Allir í bekknum svöruðu já. "Jæja" sagði hann. Hann teygði sig undir borðið og tók upp fötu með möl. Því næst sturtaði hann smá möl í krukkuna og hristi hana um leið, sem orsakaði það að mölin komst niður í holrúmin á milli stóru steinanna. Svo spurði hann hópinn aftur: "Er krukkan full?" Í þetta sinn grunaði nemana hvað hann var að fara. "Sennilega ekki" svaraði einn þeirra. "Gott!" svaraði sérfræðingurinn. Hann teygði sig undir borðið og tók upp fötu af sandi. Hann hellti úr henni í krukkuna og sandurinn rann í öll holrýmin sem eftir voru milli malarinnar og stóru steinanna. Enn spurði hann: "Er krukkan full?" "Nei!" æptu nemendurnir. Aftur svaraði hann. "Gott!" Hann tók því næst könnu af vatni og hellti í krukkuna þar til hún var alveg full. Svo leit hann á bekkinn og spurði. "Hver er tilgangur þessarar sýnikennslu?" Einn uppveðraður nemandinn rétti upp höndina og sagði: "Tilgangurinn er að sýna að það er sama hversu full dagskráin hjá þér er. Ef þú virkilega reynir geturðu alltaf bætt fleiri hlutum við!" "Nei" svaraði sérfræðingurinn. "Það er ekki það sem þetta snýst um. Sannleikurinn sem þetta dæmi kennir okkur er þessi: Ef þú setur ekki stóru steinana í fyrst, þá kemurðu þeim aldrei fyrir." Hverjir eru stóru steinarnir í þínu lífi? Börnin þín? Fólkið sem þú elskar? Menntun þín? Draumarnir þínir? Verðugt málefni? Að kenna eða leiðbeina öðrum? Gera það sem þér þykir skemmtilegt? Tími fyrir sjálfa(n) þig? Heilsa þín? Maki þinn? Mundu að setja STÓRU STEINANA í fyrst eða þú munt aldrei koma þeim fyrir. Ef þú veltir þér upp úr litlu hlutunum (mölin, sandurinn, vatnið) fyllirðu líf þitt með litlum hlutum sem skipta í raun ekki máli og þú munt aldrei hafa þann tíma sem þú þarft til að eyða í stóru mikilvægu hlutina í þínu lífi (stóru steinarnir). Sem sagt, í kvöld eða í fyrramálið þegar þú hugsar um þessa stuttu sögu, spurðu sjálfa(n) þig þá þessarar spurningar: "Hverjir eru stóru steinarnir í mínu lífi?" Settu þá svo fyrst í krukkuna!

Ræktaðu græna tréð í hjarta þér handa söngfuglinum

Heimilisfaðirinn stóð fyrir framan ísskápinn. Segir: ég finn ekki kartöflurnar. Húsmóðirin segir með hneikslunartón: þú ert búinn að búa með mér í tuttugu ár og ættir að vita hvar í ísskápnum kartöflunar eru geymdar! Ég er líka búin að búa með móður minni í 20 ár. Ég veit að kartöflurnar eru geymdar neðst hægra meginn. Kartöflur, karteflur, kartebblur, rosalega er þetta skrítið orð.

Það er auglýsing í sjónvarpsdagskránni sem ég get öskrað yfir þegar hún mæti mér. Einn fjórði af blaðsíðu og fyrirsögnin alltaf falin í kílóafjölda. Og í dag stendur: Núna eru 51 kíló farin!!! Fyrir mér kemur þetta frekar óheilbrigt út. Ég veit vel að sumir einfaldlega þurfa að grenna sig til að geta lifað heilbrigðara lífi. Því við vitum jú öll að það er til meðalvegur. Ekki of grannur en ekki of feitur. En ég veit líka að það getur ekki verið mjög hollt að grennast svona hratt um svo mörg kíló. Því í hverri viku í nokkurn tíma hefur staðið þarna ný tala. Við höfum ekki séð manneskjuna sem er að missa þetta allt. Vitum ekki hvort það er kona eða karl. Hún gæti verið komin langt undir kjörþyngd. Hún gæti verið enn í yfirþyngd. Mér finnst þetta slæm auglýsing. Finnst hún hafa röng áhrif og gefa slæm skilaboð út í samfélagið. En ég veit vel að það eru ekki allir á sömu skoðun og ég, öllum er frjálst að hafa sína skoðun og sitt álit. Vafalaust er til fólk sem finnst slíkar auglýsingar frábærar.

Þið eruð eins og þið eigið að vera. Og þannig eruð þið lang best.

Valborg Rut.

Reykjavík - Akureyri

Ég hljóp út í flugvélina rétt áður en dyrunum var skellt aftur. Yfir mig ánægð með að það hafi verið laust sæti handa mér. En ánægjan hvarf á braut þegar byrjað var á því að vara við ókyrrð í loftinu. Ég var farin að halda að flugvélin myndi hrapa þar sem ég hentist til í sætinu með magann uppí heila. Hugsaði að kannski hefði ég bara átt að bíða eftir mömmu og pabba og keyra með þeim. En tók gleði mína á ný þegar Helga renndi við á flugvelli borgarinnar. Búðir og labb á laugavegi og skólavörðustíg í æðislegu veðri þó kalt hafi verið. Ítalskur ís í íscafé, smáralindin og kaffihús þangað til fólkið mitt renndi í borgina á Landrovernum. Ójá, eftir 11 vikur á verkstæði og langa bið eftir varahlutum sem ýmist reyndust gallaðir eða án festinga komst þetta loksins saman. Ánægjan hefur tekið völdin.

Föstudagur, laugardagur, búðir, kaupa, kaupa meira, máta, máta meira, veskið léttist, pokarnir fylltu öll gólf íbúðarinnar í vesturbænum, landroverinn hlaðinn uppí loft á leið heim á sunnudaginn. Takk Helga fyrir skemmtilegan fimmtudag og föstudagskvöldið. Takk Abba fyrir æðislegan ísrúnt og spjall á laugardagskvöldið. Verðum að taka ferð á bláu þegar þú kemur norður um jólin. Ef eki sjáumst við vafalaust í kirkjunni okkar góðu. Og takk allir hinir fyrir góðar búðaferðir, endalaust labb á milli staða og svokallaða jólasveinaferð í borgina.

Jólin geta alveg komið. Er næstum búin að öllu. Ja nema náttúrlega að kaupa allar jólagjafirnar, pakka þeim inn, búa til jólakortin og skrifa á þau. Já ókey. Jólin mega kannski ekki koma alveg strax. Ég þyki vera að verða ögn sein að hlutunum. Mamma fyllist af stressi þegar ég nefni í rólegheitum mínum að ég eigi nú enn eftir að kaupa í jólakortin. Ég dró Helgu nú samt með mér í Föndru í borginni þar sem ég var viss um að finna eitthvað sniðugt. Nóg var að hugmyndum en svo varð nú að þrátt fyrir allar hugmyndirnar og klukkutíma viðveru í föndurbúð gekk ég út með ekki neitt. Tíminn líður, dagarnir, klukkutímarnir og mínóturnar þjóta hjá alltof hratt. En jólin koma. Jafnvel þó ég myndi steingleyma að ég ætti eftir að skrifa á jólakortin eða kaupa jólagjafirnar. En engar áhyggjur. Eins og sannur íslendingur segi ég bara; þetta reddast!

Nú ligg ég í hreina rúminu mínu í hreina herberginu og ætla mér að leggja aftur þreytt augun.

Góða nótt besta fólk...

Valborg Rut.

Höfuðborgin á næsta leiti

Á morgun held ég til höfuðborgarinnar. Ekki veit ég klukkan hvað eða hvernig en það finn ég út á morgun. Í Reykjavík mun ég leika við Helgu og eyða tíma með fjölskyldunni minni. Arka í fáeinar búðir og hver veit nema veskið léttist.

Nú ligg ég uppí rúmi og horfi með öðru auganu á Herra Ísland. Verð nú að segja að ekki veit ég hvaða erindi rúmur helmingur þessara ágætis drengja voru að leggja leið sína í þessa keppni. En víst er gott að það hafa ekki allir sömu skoðun. Eflaust eru þeir allir fallegir að innan en það er víst útlitið sem á að grípa í þessu tilfelli. Svo álit mitt er ábyggilega annað en þeirra sem þekkja þá. Því ef þér líkar vel við einhvern, verður hann ósjálfrátt fallegur í þínum augum. En ég get aðeins byggt á sýn á bak við sjónvarpsskjá. Líklega er aldrei fallegasta fólkið í landinu sem tekur þátt í keppnum af þessu tagi. Alveg myndarlegt, en ekki helmingurinn af því útlitslega fallega fólki sem til er myndi láta sér detta í hug að keppa í fegurð.

Var niðrí vinnu til tíu í kvöld. Hefbundinn vinnudagur en að því loknu tók við einingarfundur, því næst starfsmannafundur og að lokum foreldrafundur. Magga Pála var mætt á svæðið og hélt manni algjörlega við efnið. Snillingur þessi kona. Alltaf gaman að hlusta á hana. Kemur með skemmtilegar lýsingar og frásagnir og hefur svo lifandi frásagnarmáta. Fínustu fundir þó vitanlega væri löngun heim og í rúmið síðustu mínóturnar.

Reykjavík á morgun, Akureyri á sunnudag.....

Njótið þess að vera til, nýtið samverustundirnar sem lífið gefur, látið stress samfélagssins sem vind um eyrun þjóta.

Valborg Rut.

Hólavatnsferð

Vont veður. Eigum við að fara? Eða að gefast upp fyrir veðurguðinum og hætta við ferðalagið? Nei ég er nú þrjóskari en það. Á Hólavatn var haldið í leiðindar veðri. Eyjafjörðurinn stóð þó fyrir sínu og í botni fjarðarinns vottaði ekki fyrir illviðri bæjarins. Sveitin tók á móti okkur köld en falleg. Vatnið frosið en inni var nokkuð hlýtt. Hressar stelpur töluðu hver í kapp við aðra, sungu og léku. Hef sjaldan séð jafn skemmtilegan hóp stelpna sem nær jafn vel saman komnar hver úr sinni áttinni. Góð samheldni og liðsheild fannst mér áberandi. Allar svo ólíkar en allar svo frábærar. Ferðin gekk mjög vel og held að allir hafi skemmt sér vel. Vonandi allir bætt einhverju góðu í minningarbankann.

Eftir komu í menningu bæjarins var farið í kaffi til ömmu. Alltaf gaman að hitta fólkið sem er manni mest en maður eyðir kannski þegar upp er staðið of lítlum tíma með. Fór svo í sunnuhlíðina þar sem var skúrað og skrúbbað. Óhreinindi sem safnast hafa upp í leti minni sem þrifnaðardama og vegna heilsuleysis. En get nú hætt að hafa þetta á samviskunni þangað til það verður skítugt næst. Kom svo loksins heim, flakka um netheima en mun bráðlega laga neglurnar mínar fyrir komandi daga.

Án þess að vita hvert ég stefni, á hvað eða hvernig, þá stefni ég hátt.

Lifið sátt við allt og alla....

Valborg Rut

Dagur íslenskrar tungu

Dagur íslenskrar tungu er í dag. Bróðir minn sem talar hvað mestar enskar slettur á heimilinu kom með það stimplað í hausinn heim úr skólanum í dag að það mætti bara tala íslensku í dag. Í kvöld var því talað um að það væru svínaborgarar í matinn í stað hamborgara. Hef nú aldrei heyrt þetta orð áður en ákvað að tjá mig ekki um málið. Fékk mér bara brauð og velt mér ekki uppúr þessum svínasetningum. Sletturnar gleymdust reyndar fljótt og voru mættar þegar tölvuveröldin tók við. Jónas Hallgrímsson hefði orðið 200 ára í dag. Ótrúlegt að enn sé verið að kenna um þennan löngu dauða kall. Og ekki lifði hann nú heilbrigðu lífi. Var það ekki hann sem datt niður stiga heima hjá sér blindfullur? Eða var það Davíð Stefánsson?

Fór annars í vinnu í dag í fyrsta skipti í vikunni. Eftir að hafa legið í veikindum síðan á laugardag. Hafði ekki tíma í þetta vesen lengur svo ég dreif mig í vinnu. Hefði nú kannski betur látið það ógert en harkaði daginn af mér sökum mikillar fjarveru starfsfólks. Kom svo heim næstum glær í gegn. En fór þá niðrí Listfléttu og náði í kertastjakann sem ég hef beðið eftir síðan í byrjun september. Svo nú á ég tvo stóra leirkertastjaka í mismunandi hæð á kommóðunni minni :) Ætlaði svo í Bónus í mikla verslunarferð fyrir ferðalag á morgun. En frestaði því til morguns sökum heilsuleysis.

Á morgun held ég á Hólavatn með 11 stelpur úr KFUK í farteskinu ásamt þremur góðum leiðtogum. Hlakka til. Vona að veðrið verði betra en búið er að spá. En við búum á Íslandi og erum viðbúin öllu. Vona að heilsan mín fari líka að koma til og verði komin í lag þegar ég vakna í fyrramálið.

Í næstu viku verður farin fjölskylduferð til Reykjavíkur. Vá hvað ég hlakka til. Kvíði mest fyrir að það verði ekki til nóg og mikið af fötum handa mér. Enda er ég sérviskupúku og passa alls ekki í hvað sem er þó fólk virðist stundum halda að svo sé. Og ef ég finn ekki hin fullkomnu jólaföt tapa ég mér alveg. Þoli ekki vandæðafatajól. Hvað þá fataleit á þorláksmessu. Svo ég stefni að því að finna eitthvað, bæði hversdags og fínt, ef ekki þá kaupi ég efni og skelli saman einhverju voða fínu ;) Langar líka í nýju risastóru dótabúðirnar. Og dýrabúðina sem er stærst á norðurlöndunum. Og í nýju húsgagnabúðina. Vá, hef ég tíma í þetta allt?

Hér eru allir löngu sofnaðir nema faðirinn sem er á næturvakt. Eflaust ætti ég því að fara að dæmi hinna og svífa inní draumaheima.

Góða nótt elsku besta fólk....

Valborg Rut.

Bókatíðindi

Bókatíðindi 2007 voru að detta í hús. Blað sem maður skoðar á hverju ári. Kynnir sér bækur sem í boði eru því jólin eru tími nýrra bóka. Ég fletti blaðsíðunum hverri á eftir annarri. Byrjaði aftanfrá. Ég skoða líka öll dagblöð í öfugri röð líka. En séð og heyrt skoða ég yfirleitt frá byrjun en ekki frá endanum. Flókið mál til útskýringar en hugsunarlaust í veruleikanum.

Eftir að hafa lesið mér til um nokkrar bækur sem vöktu athygli mína hugsaði ég til baka. Voru þetta ekki aðalega handbækur fyrir lífið sjálft? Sjálshjálparbækur og ævisögur úr heimum góðs og ills, þeirra sem áttu erfitt en gengur núna lífið vel? Mestmegnis voru bækurnar á þessa leið. Og ein uppskriftabók. Matarkynns, ekki uppskrift af góðu lífi.

• Listin að stjórna eigin lífi - um sjálsfstjórn í verki og tilfinningagreind.
• Litagleði fyrir heimilið - litir og gleði, innanhússhönnun.
• Kjúklingaréttir - 256 blaðsíður um matreiðslu kjúklinga.
• Aldrei aftur meðvirkni - alltaf gaman að vita meira um skugga umhverfisins.
• Postulín - bók eftir Ölmu og Freyju, að lifa með fötlun.
• Hvítt á svörtu - barn með heilahrörnun, sjálfsbjargarviðleitni fólks.
• Hjartað sem slær í brjósti mér er ekki mitt - um stelpu sem fékk nýtt hjarta, endurminning.
• Enginn má sjá mig gráta - frásögn Arons Pálma úr barnafangelsi í Texas.
• Þú ert það sem þú hugsar - alltaf gaman að vita meira.
• Draumalandið - þekkt bók eftir Andra Snæ, sjálfshjálparbók handa hræddri þjóð.
• Tvíburarnir - skáldsaga.
• Súkkulaði - skáldsaga, nafnið greip mig um leið!!! Súkkulaðiverslun opnuð á móti kirkju.
• Á ég að gæta systur minnar - skáldsaga.
• Vetrarborgin - sennilega enn eitt snilldarverk Arnalds Indiða.

Líklega tóku allir eftir því að þarna var engin bók með galdrastráknum Harry eða öðrum fljúgandi furðuverum. Kannski því ég heillast ekki sérstaklega af því sem maður getur á engan hátt nýtt sér. Er meira í því sem getur gerst á jörðinni eða því sem maður getur tengt manni sjálfum. En allir hafa sinn stíl og sín áhugamál. Það er gott að við erum ekki öll eins.

Á meðan ég skrifaði þetta blogg borðaði ég tæplega hálfan líter af ís. Pínulitla rándýra ísboxið sem ég fjárfesti í á leið minni um Hagkaup um daginn. Ekta ítalskur súkkulaði ís. Gott til hátíðarbrigða. Slíkt dýrmeti kaupir maður ekki á hverjum degi.

Heilsan lætur bíða eftir sér. Er enn heima, fimmti dagurinn án krafts og útiveru. Get vonandi látið sjá mig í vinnu á morgun.

Gangið hægt um gleðinnar dyr og munið að jólin koma þó stressið sjáist ekki.....

Bestustu kveðjur um víða veröld....

Valborg Rut

Sandblásnar filmur

Á þeim tíma sem húsið okkar var byggt var í tísku að hafa gulbrúna glugga við loftið í herbergjum sem átti að þjóna þeim tilgangi að lýsa upp ganginn frammi. Þar eru engir gluggar því herbergin eru við útveggina en gangurinn/holið er í miðjunni. Málið er hinsvegar að í gegnum svona gler kemst birtan ekki. Veit þar af leiðandi ekki alveg hver tilgangur verksins var. Lengi hefur þessi svokallaði gluggi pirrað mig svolítið. Einfaldlega því hann gæti verið öðruvísi útlits útfrá heimasætunni í prinsessuherberginu. Ég held reyndar að fólk sé ekkert að pæla í þessu og fæstir þeir sem velta þessu eitthvað fyrir sér. Ég hef þó vitanlega gert það og gert nokkrar tilraunirnar til þess að þola gluggann betur. Til dæmis hafa verið í honum pappírshjörtu í mismunandi stærðum og mismunandi röðuð. Hef velt því fyrir mér að reyna að festa þarna þurrkaðar rósir eða fá mér eitthvað prinsessuefni og setja þarna til skrauts í einhverri útfærslu. Í nútímanum er hinsvegar ekkert í glugganum, bara hann eins og hann er. Nú langar mig hins vegar í ögn stærri framkvæmdir. Hef komist að því að þarna eru tvö gler. Annað gulbrúnt, hitt glært. Það mætti taka dökka glerið úr og hafa glerið einfalt. Það yrði hins vegar heldur hrátt og lítið gaman að sjá beint uppí loftið hinumegin við vegginn þegar maður liti þarna upp. Niðurstaðan er því að að næst þegar ég íti út í framkvæmdir á heimilinu verður litaða glerið tekið og settar sandblásnar filmur á glæra glerið. Gluggarnir verða hreinlegri, með einhverju fínlegu munsti svo birtan komist betur til skila inná miðjuna. Held að þetta gæti virkað vel og myndi breyta svolítið miklu á efri hæðinni. Og svo mætti náttúrlega alltaf gera veggina hvíta eins og ég hef verið að skjóta að heimilisráðinu. Svo virðist samt sem hugmyndir mínar séu ekki alltof vel skoðaðar. Einfaldlega því foreldrarnir eru ekki jafn nýjungagjarnir eða eins framkvæmdarsamir í innanhússarkitektaheiminum og dóttirin.

Í sumum húsum fer hugurinn á flug og puttarnir eiga erfitt með að vera kjurrir. Mig langar kannski bara rétt að færa einn hlut eða rétt aðeins að endurraða í hillur og skápa. Ja eða jafnvel
skipta um gólfefni, pússa veggi og mála. Í húsgagnabúðum get ég horft í kringum mig og hannað mitt eigið heimili í huganum. Raðað saman borðum, sófum og stólum. Stórum speglum og listaverkum. Þegar ég verð rík verður gaman að koma í heimsókn til mín í fína og flotta húsið mitt.

Mér hefur alltaf fundist gaman að koma inná mismunandi heimili. Þegar ég var 10 ára og fjölskyldan að leita sér að nýju heimili fóru foreldrarnir hvergi að skoða nema með dótturina á hælunum. Hoppandi af kæti yfir að mega fara með að skoða hús hjá öðru fólki. Þetta er svo gaman. Okkur finnst gaman að kynnast nýju fólki því allir eru svo ólíkir. Ekkert fólk er eins. Eins er það með heimilin. Ekkert heimili er eins og þess vegna svo gaman að kynnast því. Eins og við breytum ekki því fólki sem við kynnumst breytum við ekki þeim heimilum sem við komum inná. Heldur tökum allt það góða og jákvæða og beinum athygli okkar á það.

Mér finnst þetta ennþá skemmtilegt. Spyr stundum hvort við getum ekki farið og skoðað þetta hús og bendi á litla auglýsingu í dagskránni. Er svo bent á að maður fer ekki að skoða hús sem maður getur ekki keypt. En jafnvel þó svo ég hafi ekki efni á að kaupa mér hús á næstunni skoða ég samt alltaf allar fasteignaauglýsingarnar í dagskránni. Og ef mér leiðist finn ég mér fasteignavef á netinu og kynni mér hvað er í boði. Skrítið áhugamál en ætli það sé þá ekki bara í stíl við mig.

Fnjóskadalur

Fnjóskadalurinn tók á móti okkur, nýfallinn snjórinn settist á trjágreinarnar. Komið að því að leyfa tímaleysi, letilífi og fjölskyldudögum að taka völdin. Matur, sófaleti, flatmagað í heita pottinum. Talað og já skyndilega vorum við farin að syngja ástarfaðir himinhæða. Af hverju? Jú því bróðirinn á að læra það fyrir fermingarfræðsluna á þriðjudaginn. Skil ekkert í því að við séum ekki búin að stofna fjöslkyldusöngband. Með allt þetta góða fólk meðal vor. Furðulegt, hehe. Laugardagurinn tók á móti okkur og náttfatadagur tók völdin. Hressleikinn og krafturinn brást, máttleysið tók völdin. Líkaminn óvanur fríum og hefur líklega ekkert litist á þessa leti. Laugardagur, sunnudagur, ég geng hægt, rúmið eða sófinn mínir griðarstaðir. Harkaði af mér í kirkju áðan. Stelpurnar í kórnum gullmolar eins og alltaf.

Vinnuvika að hefjast, heilsan vonandi að koma til. Ný verkefni, ný tækifæri. Nýjir dagar, nýjir klukkutímar.

Orkan er búin, betri skrif síðar.

Valborg Rut

Fegurð og ávextir

Þegar fólk fer að lifa eftir hjarta sínu og sækjast eftir því sem það þráir munu ekki allir keppa eftir því sama. Það er það sem gerir þetta svo skemmtilegt. Við viljum ekki öll eiga BMW, eiga sama makann eða öðlast sömu lífsreynsluna. Okkur langar ekki einu sinni í sömu fötin. Við viljum ekki.....

Við erum öll svo ólík. Það er þess vegna sem er svo gaman að kynnast nýju fólki. Enginn er eins. Hver og einn er sérstakur og hefur sína kosti og hæfileika. Enginn annar hefur nákvæmlega sömu kosti og hæfileika og þú. Enginn lítur nákvæmlega eins út og þú og þannig greinumst við í sundur við fyrstu sýn. Kannski væri gaman að kynnast fólki án þess að sjá það. Ef við værum öll ósýnileg og hefðum þar af leiðandi ekkert til að mynda okkur skoðanir við fyrstu sýn. Við einfaldlega þyrftum að kynnast því sem innra er áður en við getum ákveðið hvort manneskjan höfði til manns á einhvern hátt.

Ég fer í búðina og ætla mér að kaupa ávexti. Stend fyrir framan eplin og vel mér fallegustu eplin úr hópnum. Geng að appelsínunum og vel þær sem eru fallegastar í laginu. Að lokum kaupi ég banana og vel þá sem eru fallega gulir. Ekki grænir og ekki með brúnar doppur. Og þetta gera fleiri en ég.
Það sem ég veit hins vegar ekki er hvort að ávextirnir mínir séu jafn góðir á bragðið og þeir eru fallegir. Fallegustu eplin eru ekki endilega alltaf best. Fallega appelsínan gæti verið skemmt inní. Bananinn gæti verið vondur á bragðið.

Þetta þurfum við að muna. Ef við stæðum fyrir framan hóp af fólki og ættum að velja úr eins og við veljum okkur ávexti er ég ekki viss um að niðurstaðan yrði góð. Kannski voru þeir fallegustu og þeir sem voru best vaxnir ekki endilega þeir sem gætu orðið okkar bestu vinir.

Horfum á innrætið en ekki á útlitið. Við erum öll falleg. Falleg á okkar hátt.

Valborg.

Á hraðferð

• Naglalakkið er að þorna á fingrunum svo með hraði get ég skrifað hér nokkra stafi.
• Hef haft brjálað að gera síðustu daga og bræður mínir og fjölskylda hrædd um að ég sé flutt að heiman.
• Svo er nú samt ekki.
• Ég kíki við á nóttunni og næstu kvöld ætla ég mér að hafa minna að gera.
• Hef afrekað svo mikið síðan á föstudag að ég man nánast ekkert hvar ég er búin að vera og hvar ekki.
• Hvað þá hvað ég er fyrr búin að skrifa og hvað ekki.
• Í gær vaknaði ég frekar þreytt eftir fimm tíma svefn.
• Tók mig til með hraði í vinnuna, henti gallabuxum og peysu í tösku og hélt af stað.
• Vann til fimm og skipti úr íþróttabuxunum í gallabuxur.
• KFUK fundum klukkan 5, borðað á leiðinni.
• Gerðum sykurmolahús og stelpurnar eru algjörir snillingar. Ótrúlega flott hjá þeim.
• Úr Sunnuhlíð var haldið á Hjálpræðisherinn á Gospelkóræfingu.
• Þar var fólk frá Noregi með námskeið.
• Ótrúlega skemmtilegt og þreytuhugsanir flugu út um gluggan.
• Í dag komst ég að því að tveggja ára strákar geta tekið forskot á gelgjuna.
• Já frekar skrítið en ég er viss um að þetta var smá undirbúningur í dag.
• Kom heim í sturtu, lagaði neglurnar.
• Er núna að verða of sein á skipulagsfund KNS.
• KNS stendur fyrir Kristilegt Næstum því Stúdentafélag.
• Já, við vorum í vandræðum með að finna nafn en þetta kom að lokum.
• Í raun allt í lagi, ja allavega þangað til maður útskýrir stafina.
• En allavega er þetta nýstofnað kristilegt félag fyrir fólk í framhaldsskólum.
• Hef þó ekki tíma til að vera þar til enda.
• Fer á kóræfingu aftur í kvöld og þem raddböndin aðeins.
• Á daginn syng ég með leikskólabörnum, stundum syngja þau með, stundum líður mér eins og einsöngvara.
• Á kvöldin virðist ég syngja meira fyrir mig sjálfa. Og syng ekki lagið um brunabílinn, hvað þá Óla í skóginum.
• En nú verð ég að þjóta, taka mig til að bruna á næsta áfangastað.

Hafið það gott, gætið þess í brjálæði heimsins og gleyma ekki ykkur sjálfum.

Knús á ykkur öll.....

Valborg Rut.

Leikfimi hugans og þú tekur þátt ;-)

Hugaleikfimi ;-) Hvað er á myndunum? Hvað tákna þær? Hvernig túlkar þú þessar myndir?



Nú er sá tími sem allir taka þátt og segja sína skoðun ;-)

Allt sem þér viljið að aðrir menn gjöri yður það skuluð þér og þeim gjöra.

Hvernig hljómar eiginlega gullna reglan í nýju biblíunni?

Allt sem þú vilt að aðrir geri þér..... ?

Elskið lífið og ykkur sjálf.....

Valborg Rut.

Dagur óhollustu

Í gær hélt ég á símanum mínum í þeim tilgangi að skrifa sms. Gerði tvo stafi þegar síminn dó. Líf hans varð ekki meira. Batteríið gaf sig og munar frekar litlu á nýju batteríi eða nýjum síma. Fór því í dag og rétti fram kortið gegn nýjum síma. Ef ég verð ekki gella með bleika myndavélasímann minn. Játa þó að kröfuharða ég vel yfirleitt það ódýrasta þegar ég kem inní símabúðir. Held að ódýr sími virki alveg jafn vel og þeir dýrari.

Dagurinn er búinn að vera hálf kreisí. Leið þó hratt enda gátum við varla stoppað á milli atriða. Vakna - Elísa í afmæli - Elísa til ömmu - Ég og Sóley á furðufataball í Brekkuskóla - Til ömmu - Bíó með listhlaupadeild skautafélagssins - Panta pitsu - Borðað og horft á Latabæ - Náttföt - Sofa. Svo hér hafiði lýsingu á frænkudeginum. Nú sofa stelpurnar en ég eins og endranær tékka á netheimum.

Hvað varð um allar gáfulegu setningarnar sem sáust á þessu bloggi? Verð nú að segja að sjálfri finnst mér skemmtilegra að lesa eitthvað með innihaldi. En..... það verður víst ekki í dag.

Stutt lesning til tilbreytingar....

Valborg Rut.

Eins og belja á svelli

Í dag leið mér eins og belju á svelli. Ekki að ég væri með fjóra fætur eða lafandi júgur. Hvað þá hala og segði mu. Nei nei ég er enn bara með tvo fætur og talandi íslensku. En í þessari líka fínu hálku og svelli mátti ég hafa mig alla við svo ég stæði á fótunum. Beið bara eftir að renna á hausinn og liggja eins og klessa á köldu undirlaginu. En hafði heppnina með mér í dag og komst allra leiða minna slysalaust.

Kíkti heim í smástund áðan og henti mér uppí hjónarúmið þar sem foreldrarnir sátu og mamma veiddi uppúr okkur hvað mætti eiginlega kaupa og við vildum að væri til. Hakk, kjúklingabringur, kex, skipulagskörfur, gólfsápa, baðherbergishreinsiefni með sítrónulykt svo eitthvað sé nefnt. Ég bað um nýjar gluggaþvottagræjur en fékk því ekki framgengt. Skyndilega stekkur pabbi á fætur og segist þurfa að sýna mér nýju nærbuxurnar sínar. Eitt vissi ég strax að þetta væru nú greinilega ekki venjulegar nærbuxur. Nei það voru sko alveg eðal IslandRover nærbuxur. Hló nú ekki lítið af þessu uppátæki þeirra Landroverfélaga. Hvenær ætli KFUK sendi mér nærbuxur merktar félaginu? Hehe. Þá held ég að peysurnar séu nú betri. Fannst þetta reyndar svolítið skemmtileg og skondin hugmynd. Maður á greinilega að vera vel merktur sínu félagi. Í Landrover ferðum getiði því alltaf vitað að karlkyns þátttakendur eru í eins peysum og eins nærbuxum.

Myrkrið hylur jörðina og klukkan á veggnum segir mér að draumaheimurinn sé handan við hornið.

Berið virðingu fyrir hvort öðru og lifið í sátt og samlyndi....

Valborg Rut.

Með augun opin, hugann í lagi og heilbrigði í fyrirrúmi.

Ég er komin í helgarfrí. Skipulagsdagur á leikskólanum á morgun og árshátíð í borginni á laugardag. Ég læt þó samstarfsfólk mitt um gleðina og tek mér önnur verkefni fyrir hendur. Starfsdagurinn verður líka tekinn í borginni þar sem á að skoða aðra hjallaleikskóla. En ég er heima og verð því í ljúflegu fríi á morgun. Annaðkvöld tek ég við frænkunum og ætli við notum ekki helgina í dunderí. Verð því ekki aðgerðarlaus þessa frídaga. Væri þó alveg til í að kíkja á árshátíð og gista á Hilton hótelinu en það bíður betri tíma.

Það eru ekki komin jól. Það er ekki heldur föstudagur. Hvers vegna í ósköpunum var þá svona margt fólk á hlaupum og engin bílastæði að finna? Ef jólastessið er strax byrjað er mér nú allri lokið. Er með ofnæmi fyrir þessu stressi. Hvers vegna labbar fólk ekki bara rólega og tekur lífinu með ró? Í stað þess að stressa sjálfan sig upp og raska ró samfélagsins. Ótrúlegt að nenna þessu. En svona er þetta víst á okkar litla Íslandi.

Steinahillan mín er við það sama. Skyndileg þolinmæði gagnvart handklæði og steinum á gólfinu. Horfi á þetta á hverjum degi og hugsa að ég verði nú að farað klára þetta. Einhverra hluta vegna þarf sköpunargáfan að vera í hámarki og humyndaflugið líka. Og þolinmæði ef maður ætlar sér að pússla steinum og ljósaseríu saman þannig að engar snúrur sjáist. Vantar bara eitthvað til að brjóta þetta upp. Datt reyndar í hug að setja þurrkaðar rósir á milli steinanna. En tími ekki að taka þær sem ég á úr hinum hillinum. Finn út úr þessu. Er alveg að farað gefa mér tíma í þetta. Þoli ekki svona ókláruð verkefni.

Núna þarf ég að föndra. Teikna hringi á lituð karton og klippa út. Undirbúningur fyrir kfuk fund á mánudaginn. Stefnan er að láta stelpurnar búa til hús úr sykurmolum. Til þess þarf undirstöður og þar koma hringirnir til sögunnar. Hlakka eiginlega ótrúlega til að gera þetta. Man hvað við Helga skemmtum okkur vel eitt kvöldið við að búa til svona sykurmolahús úr útrunnum sykurmolum í sunnuhlíðinni. Veit reyndar ekki hvort að 10-12 ára stelpum í dag finnist þetta skemmtilegt, en það kemur allt í ljós!

Hafið augun opin, ekki er allt sem sýnist.....

Valborg Rut.